Je hebt een vader die gek is op fotograferen en gemiddeld per jaar 7000+ foto’s van je maakt, je hebt een moeder die wel in is voor een creatief idee en gek is op herinneringen verzamelen. Kortom je hebt twee ouders die wel in zijn voor een idee dat veel te veel van hun tijd opslokt en dat een behoorlijke last op hun schouders legt (uiteraard onder de voorwaarde dat ze het volhouden.)

Twee ouders die op een gegeven moment besluiten dat ze je leven zullen vastleggen in een fotostrip. Een fotostrip dagboek. Al enkele weken na mijn geboorte besefte zij dat ze erg veel foto’s maakten en dat ze deze waarschijnlijk nooit allemaal in een album zouden bewaren. Tevens was er het besef dat opslaan op een computer ook niet heiligmakend was. Het risico dat door een systeem crash alles verloren zou gaan was onacceptabel.

Hoe dit alles dan toch tastbaar maken? Een fotostrip! Toch een soort fotoalbum maar dan met een creatieve draai wat het extra leuk zou maken om er mee bezig te zijn.

En zo werden Nickita’s Avonturen geboren. Mijn eerste levensjaar verscheen er elke week een editie. Echter dat vonden mijn beide ouders toch wel erg zwaar, dus werd het besluit genomen om elke twee weken een editie uit te brengen. En tot op heden van vandaag doen zij dat nog steeds. Ondertussen zijn ze al weer begonnen aan de 4e jaargang, en zoals het nu gaat zullen er nog wel een paar volgen. Mijn vader zegt altijd gekscherend; “als die kleine nozem 18 jaar is, en eindelijk het huis uitgaat, krijgt ze een hele encyclopedie van haar leven mee.” Hiermee wil hij nou niet direct zeggen dat ze dit 18 jaar gaan volhouden, maar….. ze zijn er gek genoeg voor.